Maleisië en Java
Blijf op de hoogte en volg Tom
24 April 2016 | Indonesië, Denpasar
Hallo!
Hier weer een (verlaat) berichtje uit Azië.
Na een paar mooie dagen in Singapore moesten we deze leuke stad helaas verlaten.Omdat we natuurlijk wel rekening moeten houden met het schema van de Formule 1, hebben we de nachttrein vervangen voor een dagtrein. Op naar Kuala Lumpur. De trein (vrieskist) van Singapore naar Kuala Lumpur deed er ongeveer de hele dag over om er te komen. Vanaf KL Centraal zijn we met een metro uit het jaar 1573 naar het hotel gegaan. De eerste indruk op straat was wel even schrikken aangezien we ons niet echt hadden bedacht dat Maleisië Islamitisch is. Toen wij de metro uitstapten hoorden wij van alle kanten Arabische teksten die gezongen (als je het zo wilt noemen) werden door mensen in de Moskee. Dat is wel even wennen na Singapore. ’s Avonds zaten we helemaal klaar voor de start van de race in Bahrein. De wifi was zo slecht dat we de start mistten en na 25 ronden waren we ook allebei in slaap gevallen…. (de race begon voor ons pas 12 pm) Dus alle moeite voor niks ….
Het hotel was op zich prima, maar we werden helaas wel in een rookkamer gestopt.. zonder raam.. Stom als we waren zijn we niet gelijk naar de receptie gegaan om te zeggen dat we dat niet willen. Dat is een goede les geweest aangezien 90% van alle kleding die we mee hadden daarna stonk naar rook en meteen naar de lokale wasserette gebracht moest worden.
De volgende dag zijn we naar het national elephant conservation centre gegaan. Om 9 uur uit het hotel vertrokken en de bus gepakt die ons naar Kuala Gandah zou brengen. Bij aankomst stond een oude man ons op te wachten. In de bus hadden we 4 mensen ontmoet die ook naar dit park zouden gaan. We dachten dat de man 2 taxi's zou regelen voor ons maar niks bleek minder waar. Uiteindelijk zaten we dus met ze zevenen in een hele oude kleine Mitsubitshi. Jawel met ze vijven op de achterbank.. Door ons gewicht hingen we met de wielkasten volledig op de achterbanden, waardoor die meer geluid maakten dan de auto zelf. De man vond het allemaal normaal en wij deden ook maar alsof we dit gewend waren ofzo (alleen Tom zag het niet zo zitten). Ik heb hem onderweg dus ook maar niet verteld dat zelfs de snelheidsmeter het niet deed hihi... Nu moeten jullie niet denken dat we ons leven hebben gewaagd door in die auto te stappen want het viel allemaal op zich wel mee. Het park zelf was super leuk. We mochten de olifanten voeren van heel dichtbij en hebben ze later ook zien zwemmen in de rivier. Ik had zoiets al eens eerder gezien maar voor Tom een super leuke ervaring om het ook eens mee te maken!
Op onze laatste dag in Kuala Lumpur zijn we naar de Petronas Twin Towers gegaan. Aangezien we in Singapore al op het Skypark waren geweest hadden we besloten om hier niet naar boven te gaan. De rest van de dag hebben we opgevuld door een beetje te shoppen en de rest van de stad te bekijken. ’s avonds gegeten bij 1 van de leuke restaurantjes in het centrum van Kuala Lumpur. Deze stad was erg leuk, maar hadden we misschien nog leuker gevonden als we niet net uit Singapore kwamen.
Dan alweer door naar de plek waar we de laatste paar dagen in Maleisië zouden doorbrengen: Penang. Met de trein, de boot en de bus naar het nieuwe hotel, waar we EINDELIJK een zwembad hadden. Op het dak. Die middag hebben we daar dan ook lekker doorgebracht. Dit hotel, het Neo+ hotel, was een verademing na dat rokershol in Kuala Lumpur. Ruime, frisse kamers met een goed ontbijt. De dagen die we hier nog hadden hebben we lekker rondgelopen in Georgetown, gechillt en de night market bezocht.
Na een misschien iets te strak geplande reis door Maleisië alweer door naar het volgende land: Indonesië. Als ingeburgerde toeristen zijn we met de bus naar het vliegveld gegaan. Tom mocht lekker staan met de koffers, wat hij nogal onprettig vond aangezien de buschauffeur zich in een Ferrari waande.
De vlucht met AirAsia verliep voorspoedig en aan het begin van de avond waren we in Jakarta. Na een uur rijden vanaf de luchthaven kwamen we in het volgende hotel, waar we meteen in een rookkamer werden gestopt. Dit ging ons natuurlijk niet nog een keer gebeuren dus gelijk terug naar de receptie en tegen 40.000!!! (IDR, dus 2,50 euro) mochten we een rookvrije kamer. Het was even flink twijfelen of dit wel in het budget paste, maar na grondig overleg hebben we toch besloten om het aanbod aan te nemen. Het hotel lag zogenaamd in “het centrum van noord-jakarta”… Voor zover wij weten is er geen centrum van noord-jakarta en is het gewoon elke keer 40 minuten in de taxi om in het echte centrum van Jakarta te komen. In Jakarta was het weer een stuk drukker dan in Singapore en Maleisië. We hadden wel al een flinke vuurdoop gehad in Hanoi, dus dit viel ons eigenlijk alles mee. De Vietnamezen zijn over het algemeen zeker niet onaardig, maar de Indonesiërs zijn nóg hartelijker.
De eerste dag in Jakarta hebben we gebruikt om rustig rond te lopen en Tess heeft één van de winkelcentra half leeg gekocht. We hadden besloten om ’s avonds weer naar een skybar te gaan, maar dit keer met eten. Op de 56e verdieping van de BCA toren hebben we heerlijk gegeten en van het uitzicht genoten. We dachten na het eten nog even een cocktailtje te doen in de bar. Tess liep rood aan toen ze de rekening zag en begon mij te slaan tot ze moe was en in slaap viel. Ik moet zeggen dat de aardig hoge rekening mijn schuld was. Het drankje dat ik voor ons bestelde stond al niet op de kaart, en toen de beste man boven de harde muziek riep of ik two shots havana club wilde en ik vrolijk ja riep (Tess besefte een minuut later pas waar ik ja op had gezegd en ik had geen idee wat hij eigenlijk zei..)…. dus puntje bij paaltje hadden we van dit geld ook best kunnen avondeten…….
Verder was er in Jakarta voor ons niet heel veel te beleven, vonden wij dan, dus het was veel rondlopen, shoppen en Starbucks drinken.
Na 3 nachten in Jakarta mochten we de hele dag in de trein richting Yogyakarta. Na het moderne centrum van Jakarta te hebben gezien, kregen we nu ook een kijkje in het minder rijke en moderne Indonesië. Vanuit de trein zagen wij dat er nog steeds veel armoede is hier. In Yogyakarta dachten wij wel weer gebruik te kunnen maken van de zogenaamde “bluebird” taxi’s. Deze taximaatschappij hebben wij in Jakarta elke keer gebruikt aangezien deze altijd op de meter rijden en dit gewoon het beste bedrijf is. In Yogyakarta reden deze helaas niet en stonden er bij het treinstation alleen maar 20 van die schreeuwlelijks op ons te wachten. where you going? cheapy cheapy. special price for you my friend. Dit waren enkele van de zinnen die ze gebruikten om ons in hun taxi te lokken. Helaas hadden we weinig keus dus stapten we maar bij eentje in.
Het hotel hadden we wel een beetje naar uit gekeken, aangezien de foto’s heel mooi waren en er een zwembad was. Voor de zoveelste keer werden wij erop gewezen dat foto’s totaal kunnen verschillen van de realiteit. Nadat we weer een rookkamer kregen aangeboden, deze niet aannamen en moesten wachten op een andere kamer, werden we 20 keer per persoon geprikt door muggen en mochten we onze rookvrije kamer in. Na een toch al niet zo fijne nacht, werd Tom wakker naast iemand die lag te hoesten alsof ze net 4 pakjes Van Nelle had opgerookt. Na elke nacht onder de airco slapen kon mijn gouden keeltje het allemaal niet meer aan. Diezelfde dag zijn we naar de Prambanan tempels gegaan. Ondanks dat alle tempels heel mooi waren kregen wij niet echt de tijd en vooral ruimte om ze eens goed te bekijken. Blijkbaar vond de lokale bevolking ons interessanter dan de tempels. Binnen de kortste keren waren we omringd door verschillende scholen die met ons op de foto wilden en konden we geen kant meer op. Overal waar we liepen werden we achtervolgd en gevraagd om op de foto te gaan. Voor 5 minuten vonden wij dit best leuk, maar na een half uur hadden we het wel gezien. Daar dachten onze nieuwe vrienden helaas anders over….
Volgende dag bij de Borobudur, wat trouwens heel erg indrukwekkend en mooi was, jammer genoeg hetzelfde verhaal als de dag ervoor. Vooral als Tom even een selfie maakte met een paar meiden barste het gegil daarna los. Tom vond het trouwens wel leuk om even de Justin Bieber uit te hangen!!! Vrij bizar allemaal voor ons maar grappig om een keer mee te maken.
Na 3 nachten Yogyakarta vertrokken we naar onze laatste bestemming op Java. Onze trein vertrok om 0630 ’s ochtends.. ik (Tess) was ziek, gelukkig heb ik bijna de hele treinreis kunnen slapen! Eerste dag Surabaya de vrije training 2 van Formule 1 gekeken, Tom ’s avonds afhaal pasta ergens gehaald en ik de hele dag in bed doorgebracht..
De dag erna toch maar even het centrum ingegaan want we wilden graag toch nog iets van Surabaya zien. Uiteindelijk gestrand in een cafeetje en vanaf daar de kwalificatie van Formule 1 gekeken.
We beloven dat we het volgende verslag iets snelle zullen uploaden!
Groetjes van Tess en Tom
Hier weer een (verlaat) berichtje uit Azië.
Na een paar mooie dagen in Singapore moesten we deze leuke stad helaas verlaten.Omdat we natuurlijk wel rekening moeten houden met het schema van de Formule 1, hebben we de nachttrein vervangen voor een dagtrein. Op naar Kuala Lumpur. De trein (vrieskist) van Singapore naar Kuala Lumpur deed er ongeveer de hele dag over om er te komen. Vanaf KL Centraal zijn we met een metro uit het jaar 1573 naar het hotel gegaan. De eerste indruk op straat was wel even schrikken aangezien we ons niet echt hadden bedacht dat Maleisië Islamitisch is. Toen wij de metro uitstapten hoorden wij van alle kanten Arabische teksten die gezongen (als je het zo wilt noemen) werden door mensen in de Moskee. Dat is wel even wennen na Singapore. ’s Avonds zaten we helemaal klaar voor de start van de race in Bahrein. De wifi was zo slecht dat we de start mistten en na 25 ronden waren we ook allebei in slaap gevallen…. (de race begon voor ons pas 12 pm) Dus alle moeite voor niks ….
Het hotel was op zich prima, maar we werden helaas wel in een rookkamer gestopt.. zonder raam.. Stom als we waren zijn we niet gelijk naar de receptie gegaan om te zeggen dat we dat niet willen. Dat is een goede les geweest aangezien 90% van alle kleding die we mee hadden daarna stonk naar rook en meteen naar de lokale wasserette gebracht moest worden.
De volgende dag zijn we naar het national elephant conservation centre gegaan. Om 9 uur uit het hotel vertrokken en de bus gepakt die ons naar Kuala Gandah zou brengen. Bij aankomst stond een oude man ons op te wachten. In de bus hadden we 4 mensen ontmoet die ook naar dit park zouden gaan. We dachten dat de man 2 taxi's zou regelen voor ons maar niks bleek minder waar. Uiteindelijk zaten we dus met ze zevenen in een hele oude kleine Mitsubitshi. Jawel met ze vijven op de achterbank.. Door ons gewicht hingen we met de wielkasten volledig op de achterbanden, waardoor die meer geluid maakten dan de auto zelf. De man vond het allemaal normaal en wij deden ook maar alsof we dit gewend waren ofzo (alleen Tom zag het niet zo zitten). Ik heb hem onderweg dus ook maar niet verteld dat zelfs de snelheidsmeter het niet deed hihi... Nu moeten jullie niet denken dat we ons leven hebben gewaagd door in die auto te stappen want het viel allemaal op zich wel mee. Het park zelf was super leuk. We mochten de olifanten voeren van heel dichtbij en hebben ze later ook zien zwemmen in de rivier. Ik had zoiets al eens eerder gezien maar voor Tom een super leuke ervaring om het ook eens mee te maken!
Op onze laatste dag in Kuala Lumpur zijn we naar de Petronas Twin Towers gegaan. Aangezien we in Singapore al op het Skypark waren geweest hadden we besloten om hier niet naar boven te gaan. De rest van de dag hebben we opgevuld door een beetje te shoppen en de rest van de stad te bekijken. ’s avonds gegeten bij 1 van de leuke restaurantjes in het centrum van Kuala Lumpur. Deze stad was erg leuk, maar hadden we misschien nog leuker gevonden als we niet net uit Singapore kwamen.
Dan alweer door naar de plek waar we de laatste paar dagen in Maleisië zouden doorbrengen: Penang. Met de trein, de boot en de bus naar het nieuwe hotel, waar we EINDELIJK een zwembad hadden. Op het dak. Die middag hebben we daar dan ook lekker doorgebracht. Dit hotel, het Neo+ hotel, was een verademing na dat rokershol in Kuala Lumpur. Ruime, frisse kamers met een goed ontbijt. De dagen die we hier nog hadden hebben we lekker rondgelopen in Georgetown, gechillt en de night market bezocht.
Na een misschien iets te strak geplande reis door Maleisië alweer door naar het volgende land: Indonesië. Als ingeburgerde toeristen zijn we met de bus naar het vliegveld gegaan. Tom mocht lekker staan met de koffers, wat hij nogal onprettig vond aangezien de buschauffeur zich in een Ferrari waande.
De vlucht met AirAsia verliep voorspoedig en aan het begin van de avond waren we in Jakarta. Na een uur rijden vanaf de luchthaven kwamen we in het volgende hotel, waar we meteen in een rookkamer werden gestopt. Dit ging ons natuurlijk niet nog een keer gebeuren dus gelijk terug naar de receptie en tegen 40.000!!! (IDR, dus 2,50 euro) mochten we een rookvrije kamer. Het was even flink twijfelen of dit wel in het budget paste, maar na grondig overleg hebben we toch besloten om het aanbod aan te nemen. Het hotel lag zogenaamd in “het centrum van noord-jakarta”… Voor zover wij weten is er geen centrum van noord-jakarta en is het gewoon elke keer 40 minuten in de taxi om in het echte centrum van Jakarta te komen. In Jakarta was het weer een stuk drukker dan in Singapore en Maleisië. We hadden wel al een flinke vuurdoop gehad in Hanoi, dus dit viel ons eigenlijk alles mee. De Vietnamezen zijn over het algemeen zeker niet onaardig, maar de Indonesiërs zijn nóg hartelijker.
De eerste dag in Jakarta hebben we gebruikt om rustig rond te lopen en Tess heeft één van de winkelcentra half leeg gekocht. We hadden besloten om ’s avonds weer naar een skybar te gaan, maar dit keer met eten. Op de 56e verdieping van de BCA toren hebben we heerlijk gegeten en van het uitzicht genoten. We dachten na het eten nog even een cocktailtje te doen in de bar. Tess liep rood aan toen ze de rekening zag en begon mij te slaan tot ze moe was en in slaap viel. Ik moet zeggen dat de aardig hoge rekening mijn schuld was. Het drankje dat ik voor ons bestelde stond al niet op de kaart, en toen de beste man boven de harde muziek riep of ik two shots havana club wilde en ik vrolijk ja riep (Tess besefte een minuut later pas waar ik ja op had gezegd en ik had geen idee wat hij eigenlijk zei..)…. dus puntje bij paaltje hadden we van dit geld ook best kunnen avondeten…….
Verder was er in Jakarta voor ons niet heel veel te beleven, vonden wij dan, dus het was veel rondlopen, shoppen en Starbucks drinken.
Na 3 nachten in Jakarta mochten we de hele dag in de trein richting Yogyakarta. Na het moderne centrum van Jakarta te hebben gezien, kregen we nu ook een kijkje in het minder rijke en moderne Indonesië. Vanuit de trein zagen wij dat er nog steeds veel armoede is hier. In Yogyakarta dachten wij wel weer gebruik te kunnen maken van de zogenaamde “bluebird” taxi’s. Deze taximaatschappij hebben wij in Jakarta elke keer gebruikt aangezien deze altijd op de meter rijden en dit gewoon het beste bedrijf is. In Yogyakarta reden deze helaas niet en stonden er bij het treinstation alleen maar 20 van die schreeuwlelijks op ons te wachten. where you going? cheapy cheapy. special price for you my friend. Dit waren enkele van de zinnen die ze gebruikten om ons in hun taxi te lokken. Helaas hadden we weinig keus dus stapten we maar bij eentje in.
Het hotel hadden we wel een beetje naar uit gekeken, aangezien de foto’s heel mooi waren en er een zwembad was. Voor de zoveelste keer werden wij erop gewezen dat foto’s totaal kunnen verschillen van de realiteit. Nadat we weer een rookkamer kregen aangeboden, deze niet aannamen en moesten wachten op een andere kamer, werden we 20 keer per persoon geprikt door muggen en mochten we onze rookvrije kamer in. Na een toch al niet zo fijne nacht, werd Tom wakker naast iemand die lag te hoesten alsof ze net 4 pakjes Van Nelle had opgerookt. Na elke nacht onder de airco slapen kon mijn gouden keeltje het allemaal niet meer aan. Diezelfde dag zijn we naar de Prambanan tempels gegaan. Ondanks dat alle tempels heel mooi waren kregen wij niet echt de tijd en vooral ruimte om ze eens goed te bekijken. Blijkbaar vond de lokale bevolking ons interessanter dan de tempels. Binnen de kortste keren waren we omringd door verschillende scholen die met ons op de foto wilden en konden we geen kant meer op. Overal waar we liepen werden we achtervolgd en gevraagd om op de foto te gaan. Voor 5 minuten vonden wij dit best leuk, maar na een half uur hadden we het wel gezien. Daar dachten onze nieuwe vrienden helaas anders over….
Volgende dag bij de Borobudur, wat trouwens heel erg indrukwekkend en mooi was, jammer genoeg hetzelfde verhaal als de dag ervoor. Vooral als Tom even een selfie maakte met een paar meiden barste het gegil daarna los. Tom vond het trouwens wel leuk om even de Justin Bieber uit te hangen!!! Vrij bizar allemaal voor ons maar grappig om een keer mee te maken.
Na 3 nachten Yogyakarta vertrokken we naar onze laatste bestemming op Java. Onze trein vertrok om 0630 ’s ochtends.. ik (Tess) was ziek, gelukkig heb ik bijna de hele treinreis kunnen slapen! Eerste dag Surabaya de vrije training 2 van Formule 1 gekeken, Tom ’s avonds afhaal pasta ergens gehaald en ik de hele dag in bed doorgebracht..
De dag erna toch maar even het centrum ingegaan want we wilden graag toch nog iets van Surabaya zien. Uiteindelijk gestrand in een cafeetje en vanaf daar de kwalificatie van Formule 1 gekeken.
We beloven dat we het volgende verslag iets snelle zullen uploaden!
Groetjes van Tess en Tom
-
24 April 2016 - 09:00
Arnold Henselmans:
Tom en Tess, bedankt voor weer een leuk verslag. Wij kijken er altijd naar uit zoals vroeger de Donald Duck kwam. Je kunt ook echt zien dat jullie het leuk hebben. Lang leve digitale wereld. Ff FaceTime of bloggen maakt de afstand toch kleiner. Jullie zitten al op de helft. Wat gaat dat hard. Geniet van elk moment, voor je het weet zit je weer in Nederland F1 te kijken, zonder internetproblemen. We kijken uit naar volgende verslag. Groeten van iedereen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
